22 nov 2015 Zondag 10: Engeltje
In deze zware tijden voor het Nederlandse voetbal is één van de meest gehoorde (en gehate) trainerclichés “eeeh, tsja, eeeh we hebben eeeh dit jaar een piepjonge selectie, dus eeeh dan is het eeeh onvermijdelijk dat we eeeh wisselvallig zijn”.
Heren eredivisietrainers, ik kan u vertellen dat wisselvalligheid helemaal niets met jeugd te maken heeft. Wisselvalligheid is van alle leeftijden. Ook het grote Ajax uit de jaren ‘90 had wel eens een slechte wedstrijd, maar omdat ze gewoon een stuk beter waren dan hun tegenstanders, wonnen ze toch. Wisselende resultaten komen dus niet door jeugdige wisselvalligheid, maar door te weinig kwaliteitsverschil met de tegenstander.
Vanwaar deze filosofische intro, zult u vragen. Welnu, ook de resultaten van Zondag 10 zijn sinds mijn laatste berichtgeving ronduit wisselvallig. Waren we destijds nog herbstferienmeister, na een serie gelijk/verlies/winst/verlies waren we afgezakt naar plaats 5. Maar u dacht toch niet dat De Generaal zou afdalen naar het niveau van de gemiddelde eredivisietrainer en in de media gaan staan huilen dat hij toch zo’n jonge ploeg heeft en dat wisselvalligheid daar bij hoort? Nee natuurlijk niet. De Generaal staat ver boven dergelijk gedrag. Sterker nog, De Generaal verwelkomt elke jeugdige stagiair die een snuffelstage bij Zondag 10 komt doen. Dat is immers de manier om de toekomst van Zondag 10 te garanderen. Een stukje jeugdige wisselvalligheid hoort daarbij.
Neem nou Engeltje. Een week of wat geleden kwam hij een keer kijken bij schoonfamilie VZN, om te zien of al die grote verhalen van VZN over de sfeer van Zondag 10 een beetje klopten. Een week later trainde hij een keer mee, nog een week later speelde hij een snuffelstagewedstrijd en inmiddels is hij lid. Vorige week had hij de uiterst belangrijke 1-1 tegen titelfavoriet Emplina op zijn voet maar miste hij jammerlijk. Denkt u dat De Generaal hem dan in de media gaat afvallen? Nee natuurlijk niet. De Generaal staat ver boven dergelijk gedrag. Vandaag beloonde Engeltje dit met een o zo belangrijk doelpunt.
In de eerste helft was Zondag 10 niet beter dan tegenstander CHC2, maar wel efficiënter. Twee kansen van Bever leverden evenzovele fraaie doelpunten op. Vooral de eerste was vrij bijzonder voor de pure intuïtiespeler die Bever is. Intuïtiespeler is een mooi woord voor iemand die zelf geen idee heeft wat hij doet, maar daardoor voor een tegenstander ook verschrikkelijk lastig te bespelen is. Vandaag echter nam Bever de bal sterk aan op de rand 16, even kijken, even opzij leggen, nog een keer kijken en een schuiver in de hoek, net langs de keeper. Mels maakt ze wel vaker zo, maar Bever dus nooit.
Omdat de prima verdediging, met Tornado voor de 2e keer als superback en McLeckendyke en Enrico (ook wel bekend als Erik&Erik) in het centrum, amper kansen weggaf was het 2-0 bij rust.
Het sterke CHC kwam duidelijk uit de kleedkamer met het voornemen om de achterstand zo snel mogelijk weg te werken. Zondag 10 had het moeilijk, maar leek stand te houden, tot 10 minuten na rust CHC door een klassiek Grabbelkeesje de anschlusstor cadeau kreeg. In de daarop volgende 10 minuten stond Zondag 10 op wankelen.
Het was op dat moment dat Engeltje het door De Generaal geschonken vertrouwen terugbetaalde. Een niet zo heel lekkere voorzet van Bever werd met links knap gecontroleerd en met rechts via een goddelijke boog over de vergeefs graaiende handen van de keeper in het net gedeponeerd. Voor CHC was dat de nekslag, en even later velde Abe het vonnis definitief door de kwaliteit van het dak van het doel van dichtbij te testen (kwaliteit was prima). Toen CHC ook nog een lookalike van Snelle Piet inbracht (maar dan zonder de enorme voetbalkwaliteiten van Piet) en nieuwe stagiair Wim ook een doelpuntje meepikte was het pleit helemaal beslecht.
Dat wil zeggen, bijna. Met nog 7 minuten te gaan viel een zondagsschot van CHC zomaar in de verre hoek achter Grabbelkees en drie minuten later mocht een CHC aanvaller zo doorlopen, Grabbelkees omspelen en intikken. Het jeugdige Zondag 10 wankelde opnieuw, maar gelukkig werden we gered door het horloge van de wederom foutloos fluitende ADP. Door deze knappe overwinning is Zondag 10 gestegen naar een verdienstelijke 3e plaats, achter de ongenaakbare koplopers Emplina en CHC 1.
Appie en Lothar weer bedankt voor het meedoen. Kuiken weer bedankt voor het vlaggen.
Manvanglas.