18 nov 2018 Wieldrecht JO19-3 gaat sportief strijdend ten onder tegen IFC JO19-2

Tekst: Jacques Grossouw
Fotoverslag vind je hier

Vandaag kijk ik naar buiten en aan de kleuren van de natuur te zien is het echt herfst. Als ik even later naar buiten loop heb ik toch meer het gevoel dat het al winter is. We gaan vandaag op bezoek bij Wieldrecht. Ik bewaar slechte herinneringen aan Wieldrecht en ga er altijd met enige tegenzin naar toe. Het zonnetje schijnt en dan word je toch vrolijk.

De wedstrijd wordt gestart en is nauwelijks 5 minuten oud als IFC op 0-1 komt. Een hard schot van de zijkant wordt geraakt door een speler van Wieldrecht. En een minuut later krijgt IFC een corner, die door Rohan onberispelijk wordt binnen gekopt. Tot dan is IFC goed bezig. Ik hoor door het hele veld dat spelers elkaar coachen. De naam noemen als er een pass gegeven wordt en dat voelt toch bijzonder goed moet ik zeggen.

Maar Wieldrecht voetbalt ook goed. Ze hebben een paar heel snelle mannen en als zij even later een corner krijgen is het toch gewoon 1-2. Als Dylan vervolgens ogenschijnlijk eenvoudig de 1-3 en 1-4 (die laatste na een goed genomen vrije trap van Menno) sluipt er toch iets in de ploeg van dat doen we wel even. Het elkaar coachen wordt nog maar mondjesmaat gedaan en Wieldrecht krijgt meer kansen. Als we dan ook nog de lange trap naar voren blijven hanteren maakt Wieldrecht er toch een wedstrijd van. De 2-4 is een logisch gevolg van hetgeen we op het veld zien.

Dylan scoort echter toch de 2-5 en zoals ik elk verslag schrijf: dan lijkt de wedstrijd gespeeld. Het is een heel fraaie voorzet van Dylan B en Dylan K neemt hem in een keer op zijn voet, snoeihard het doel in.

De scheidsrechter speelt een opvallend onopvallende rol en ook de assistent-scheidsrechters doen dat. De wedstrijd wordt uitstekend geleid en als spelers van Wieldrecht aangeven dat het toch echt buitenspel was, legt hun eigen assistent-scheidsrechter rustig uit dat ze weliswaar een stap zetten, maar wel te laat.

De tweede helft begint weer voortvarend. Dylan weet de achterlijn te halen, de keeper kan niet bij de bal en Dylan legt terug op Mark, die 3-6 scoort. Dylan maakt zijn feest compleet met 3-7, 3-8 (kopbal) en 3-9. Dan krijgt IFC nog een penalty. Sjaak gaat achter de bal staan en schiet de eindstand op het bord: 3-10.

We gaan natuurlijk niet muggenziften, maar de tegendoelpunten kwamen voort uit gemakzucht en als we waren blijven combineren dan hadden we nog meer doelpunten kunnen maken, maar met zo’n uitslag moet je niet miepen.

Ik gaf de leiding al een compliment, maar dat wil ik hierbij ook graag het team van Wieldrecht geven. Ze bleven tot het eind lekker voetballen en de wedstrijd is nooit onsportief geworden. Een schoolvoorbeeld hoe je plezier op het voetbalveld kunt hebben. Bij een ongelukkige botsing (het zag er een beetje klunzig uit aan de kant van IFC) met de aanvoerder, had de aanvoerder best pijn. Maar hij verbeet de pijn en bleef er voor gaan. Top en als dit het nieuwe Wieldrecht is ga ik er voortaan met plezier naar toe.

En Dylan mag zich wat mij betreft deze keer man of the match noemen.