04 mei 2020 Uit de oude doos: IFC Zondag Seizoen 2006 – 2007

“Derde keer scheepsrecht in de nacompetitie”

Nadat in de finale ronde van de nacompetitie het vorige seizoen geëindigd was, kwam IFC zondag 1 dit seizoen 2006-2007 wederom uit in de 3e klasse B.
De tegenstanders waren daarin veel bekende ploegen met op de Dordtse ploegen Dubbeldam en RCD na ploegen uit de provincie Noord-Brabant: Jeka, Raamsdonk, RKTVV, Rijen, Terheijden, TSC, VVR, Willem II en ZIGO.

Mike Mastwijk

De nieuwe trainer was Mike Mastwijk met als ongewijzigde doelstelling meedoen om de prijzen en eigenlijk promoveren.
Nadat in de bekerpoule uitschakeling volgde met alleen winst tegen EBOH en verlies tegen VVGZ en Groote Lindt startte begin september de competitie met een thuiswedstrijd tegen RCD, die in een 2-2 gelijkspel eindigde.
In oktober 2006 werden twee uitwedstrijden verloren bij RKTVV en ZIGO. Begin december werd de uitwedstrijd bij RCD met 1-2 gewonnen. Nadien werd allen op 1 april nog verloren in een uitwedstrijd in Tilburg bij de amateurs van Willem II.
Met nog twee speelronden voor de boeg stonden IFC en RCD gezamenlijk aan kop met 41 punten. De ontknoping zou dus eind april moeten volgen. RCD verliest thuis met 1-3 van Terheijden en IFC speelt thuis gelijk tegen TSC. In de laatste competitiewedstrijd spelen beide concurrenten een uitwedstrijd. RCD bij RKTVV en IFC bij Terheijden. De ploeg uit Dordrecht wint moeizaam met 2-3 en IFC lukt het niet om te winnen 1-1. Dit betekent dus geen kampioenschap voor IFC, maar voor de derde achtereenvolgende keer nacompetitie spelen.
In totaal won IFC 12 van de 22 wedstrijden, speelde 7 keer gelijk en verloor zoals gezegd drie maal.
De Eindstand:
1. RCD 44 punten
2. IFC 43 punten
3. Dubbeldam 36 punten
4. RKTVV 34 punten
De nacompetitie
Mede dankzij deze eindklassering pakte IFC de tweede periodetitel en mocht het dus weer nacompetitie spelen om promotie naar de 2e klasse.
Hierin trof het in de eerste ronde `oude` bekende Moerse Boys (3e van 3a met 38 punten). Na een 1-1 eindstand in Zundert won IFC thuis met 4-1. Dus wederom was IFC de sterkste, net als vorig seizoen.
In de 2e nacompetitieronde moest aangetreden worden tegen BSC uit Roosendaal, dat op de 10e plaats in de tweede klasse E was geëindigd.
In Roosendaal wonnen de Ambachters met 0-2 en thuis werd het een 2-2 gelijkspel. Derhalve opnieuw de finale wedstrijd om promotie bereikt.
Op 3 juni werd de wedstrijd om promotie gespeeld in Zevenbergen bij Virtus tegen Roosendaal (de nummer 2 van 3a met 43 punten).
Hieronder het verslag van deze wedstrijd door Jan Kroos:
`Honderden Ambachters hadden de Moerdijkbrug overgestoken om de mannen van Coach Mastwijk te steunen in wat volgens velen een hopeloze opdracht was: winnen van het wel zeer sterke Roosendaal.
Al direct na het startsignaal van de goed leidende scheids bleek, dat IFC vandaag scherp was. Alhoewel de eerste halve kans voor Roosendaal was, nam IFC het initiatief al snel over en bouwde het een indrukwekkend veldoverwicht op. Met name Alex de Jong als hangende linksbuiten was een doorlopende plaag voor de defensie van Roosendaal, dat de gehele eerste helft achter de feiten aanliep. Doordat het noodgedwongen met vijf man in de eigen zestien bleef hangen, slaagde het er wel in om uitgespeelde kansen te voorkomen. Dit mede omdat IFC door schorsingen en blessures niet met zijn voorhoede kon aantreden, en de wel opgestelde voorhoedespelers bovendien verre van fit waren. De vele halve kansen die IFC zich desondanks creëerde konden helaas niet worden omgezet in doelpunten. Het dichtst bij was nog Martijn de Nobel, die een knappe lob net over zag vliegen.
In de tweede helft bleek al snel dat de Roosendaalse coach de zaken in de rust tactisch wat beter had neergezet. Het gevaar Alex de Jong was geneutraliseerd en steeds meer namen de Roosendalers het middenveld over, mede omdat Reinder van der Velde wat te ver naar voren speelde, waardoor de aanspeelmogelijkheden te beperkt waren. Gelukkig was de IFC-verdediging, onder leiding van de altijd coole Frank Zwakhals en met de pijnverbijtende Hasan Karagös (lies) als uitblinker, doorlopend paraat. Daardoor kon Roosendaal, net als IFC in de eerste helft, niet veel kansen creëren. De enige echte kans die Roosendaal creëerde in deze periode, een knappe kopbal in de kruising, werd door keeper Karsten van de Velde op een fabelachtige manier naast het doel getikt. Met nog een kwartier te gaan nam IFC het heft weer in handen. Eerst tikte de net ingevallen Marcel Fok één van de verre ingooien van Marvin Langevoort op de lat. Even later mikte Remco de Jong, die ondanks een behoorlijke pijnlijke knie de hele wedstrijd een voorbeeldige inzet toonde, de bal uit een plotselinge kans net voorlangs. Terwijl het publiek zich langzaam begon te verzoenen met een verlenging en eventueel een penaltyserie kreeg Eyup Akkanoglu vijf minuten voor tijd de bal op de rechtsbuitenpositie aangespeeld. Alhoewel Eyup zijn directe tegenstander al enige tijd niet voorbij was gekomen, probeerde hij het toch nog maar een keer, en deze keer met succes, alhoewel hij daarbij wel uit balans werd gebracht. Half struikelend slaagde hij er met zijn vanzelfsprekende techniek in om twee tegenstanders te passeren en daarbij het zestienmetergebied binnen te komen. Bij het passeren van de vierde tegenstander werd Eyup lomp tegen de grond gewerkt, waarna de scheidsrechter maar één ding kon beslissen: penalty!
Het scenario uit een jongensboek ontvouwt zich. Aanvoerder en IFC-boegbeeld Reinder van de Velde, die van alle spelers al het langste jaagt op het tweedeklasserschap, plaatst zich achter de bal. Reinder is al jarenlang vaste penaltynemer van IFC, maar had in de voorlaatste competitiewedstrijd zijn laatste penalty gemist, waardoor IFC uiteindelijk het kampioenschap misliep. Het werd muisstil in Zevenbergen………………….. Zou Reinder opgewassen zijn tegen de immense spanning?
Reinder neemt zijn aanloop en schiet………………… de bal strak langs de kansloze Roosendaal-keeper, goal……………
Spelers en publiek worden even gek, maar er zijn nog vijf minuten te spelen, waarin Roosendaal vanzelfsprekend alles op alles zet. IFC moet ver terug en corner na corner wordt afgedwongen. Een mislukt schot op doel blijkt plotseling een prima voorzet op een akelig vrij staande Roosendaalse spits, die de bal uit een moeilijke positie knap inkopt. Keeper Karsten staat als aan de grond genageld, maar tot opluchting van alles wat Ambachts is zeilt de bal rakelings over de lat. Even later fluit de scheidsrechter af en is IFC voor het eerst in zijn 80-jarige bestaan 2e klasser.
De gemoedelijke afterparty straalt een algemene diepe tevredenheid uit. Ondanks diepe dalen dit seizoen hebben spelers en staf het toch maar geflikt. De bewondering geldt vooral deze laatste wedstrijd, waarin het team boven zichzelf uitsteeg en op precies het juiste moment zijn beste wedstrijd van het seizoen neerzette.

Cees van Heeren