08 nov 2015 Pelikaan F3 – IFC F1 3-5 een lekkere spannende wedstrijd

Na een weekend waarin we te gast waren op het Lichtjestoernooi bij Groote Lindt stond vandaag de competitiewedstrijd tegen hun buren Pelikaan op het programma. De vorige wedstrijd tegen de Peli’s was een pittige wedstrijd waarin IFC uiteindelijk de 3 punten pakte, maar het is zeker een team om rekening mee te houden in deze competitie.

Het bleek aan de ontbijttafel al dat onze nummer 9 de tegenstander ook redelijk goed geanalyseerd had. Hij pakte er tijdens zijn boterham met hagelslag pen en papier bij om de looplijnen van de gevaarlijkste spelers (volgens hem Murat en Luca) even aan zijn vader uit te leggen. “Die lopen nooit door het midden pa, maar gaan altijd op snelheid langs de zijkant en komen dan naar binnen om te scoren”.

Daarna nog even de vorige wedstrijd doorgenomen: “ze spelen wel heel erg fel, maar wij doen dat precies hetzelfde, dus dan is het niet erg”. Tegen zoveel logica kun je natuurlijk niet op als voetbalvader…en aangezien we de afgelopen trainingen ook de nodige strijd hebben gezien konden we ons alleen maar verheugen op een mooie (en hopelijk spannende) wedstrijd.

Aangekomen op Sportpark Bakestein bleek dat iedereen er wel zin in had. Het was wel vroeg, maar iedereen leek wakker genoeg. Alleen onze nummer 10 moest nog even iemand naar huis sturen om zijn tenue op te halen, maar ook hij was net op tijd aangekleed om te beginnen aan deze belangrijke pot.
Pelikaan ging gelijk vol gas erop en daar leken onze mannen toch moeite mee te hebben. We kwamen niet makkelijk van onze eigen goal af en de keeper kreeg al wat lastige ballen te verwerken. De reeds eerder genoemde Luca schoot vanaf links de bal schuin hard in en zette zo de thuisspelende ploeg op een 1-0 voorsprong. Vanuit de dug-out zag ik het gebeuren…het klinkt misschien raar (maar ja tegenwoordig is bekend dat ik over een aantal dingen heel anders denk dan de meeste andere ouders), maar ik vond het prima: weerstand en tegenstand is precies wat deze jongens af en toe nodig hebben. Wat doen ze als het eens een keer niet zo gaat zoals verwacht?

Op deze leeftijd gaat het gelukkig nog gewoon om lekker voetballen (lees plezier hebben) en staan de spelers weer snel aan de aftrap om weer verder te gaan. Neem van mij aan dat dat op latere leeftijd steeds lastiger gaat worden, ik zie het bijna elke week bij het team van mijn andere zoon. IFC F1 ging in elk geval weer verder met voetballen en al heel snel werd de zeer goed keepende keeper van Pelikaan verslagen door een klutsbal, die er tergend langzaam inrolde. Het stond weer gelijk.

Voor de rust wist IFC echter nog twee maal te scoren en stond er een (verdiend? Een heel klein beetje op basis van een licht overwicht deze eerste helft) 1-3 voorsprong op het scorebord. Tijd voor wat drinken dus en voorzichtig oversteken vanaf het veld naar de kleedkamer aan de overkant van de weg. Ik begrijp dat Pelikaan al eens een ‘illegaal’ zebrapad heeft aangelegd, maar dat door de gemeente weer weggehaald is. Domme actie gemeente Zwijndrecht, Pelikaan denkt tenminste wel aan zijn eigen leden en hun bezoekers.

Na rust zagen we toch een iets ander Pelikaan: snelle buitenspelers (had die nummer 9 van IFC het dan toch goed gezien?) zorgden voor steeds meer dreiging voor het doel van IFC en al snel scoorden zij de 2-3. De wedstrijd werd voor mij alsmaar leuker en leuker, hoe meer spanning hoe beter…toch? Ouders kregen ook steeds meer last van de spanning, de aanmoedigingen werden ook al wat fanatieker (is dat omdat er al sinds we op de helft van de competitie waren, gesproken wordt over een kampioenschap?).

Een paar keer kwam IFC heel goed weg, maar ze werden aanvallend wel steeds gevaarlijker en uiteindelijk resulteerde dat in een goal van onze nummer 7 die een bal netjes afmaakte die door de keeper van Pelikaan niet goed verwerkt kon worden. Even weer op adem komen bij een 2-4 stand zat er niet in. Pelikaan werd een absolute plaag voor onze verdedigers die blauw/zwarte flitsen voorbij zagen komen en zelf nog de 3-4 niet konden voorkomen.

De spanning in en buiten het veld bereikte een hoogtepunt, ging IFC hier punten morsen of konden we toch nog met 3 punten de A16 oversteken? Totdat de bal voor de voeten kwam van onze aanvoerder….aanvoerder? Jawel onze nummer 9 had zichzelf blijkbaar tot aanvoerder benoemd door een aanvoerdersband stiekem in zijn tas te stoppen en die in de rust om te doen. Ik kan jullie vertellen dat we hier thuis al een discussie over gehad hebben en dat ik er absoluut niet achter sta. Ik vind namelijk dat er bij IFC F1 geen enkele speler zo bovenuit steekt dat hij met zo’n band kan lopen. Maar ja, zoals eerder al gemeld: ik ben die knakker met die afwijkende mening (zei hij lachend).

Oh ja, de bal kwam voor de voeten van de nummer 9, hij haalde uit voor een schot en scoorde de bevrijdende 3-5. Bevrijdend voor de spelers en leiders van IFC, maar zeker ook voor de meegereisde supporters. Weer een overwinning voor de mannen uit Ambacht, maar bij deze een compliment voor de tegenstander: jullie hebben het de jongens van de andere kant van de A16 weer heel erg lastig gemaakt en eigenlijk spelen jullie de tweede helft gewoon 2-2 gelijk en had er misschien wel meer in gezeten.

Nog drie wedstrijden te gaan in deze competitie, al begrijp ik dat de platte kar al gereserveerd is om de huldiging te vieren. Daar moet je toch kampioen voor worden?

De afwijkende mening (zei hij nog steeds lachend)

PS mochten er mensen zijn die moeite hebben met mijn stukje of er dingen in zien die er niet in staan, u weet mij te vinden en dan komen we er vast samen uit (geleerd van Kees Thies mijn favoriete columnist van het AD).