24 nov 2017 IFC JO19-3 wint knotsgekke wedstrijd

Tekst: Jacques Grossouw
Foto’s: Jacques Grossouw (fotoverslag vind je hier)

We speelden op het B-veld tegen De Alblas JO19-2. Een tegenstander die lager op de ranglijst staat, maar wel twee wedstrijden minder gespeeld heeft dan wij hebben gedaan. En met minder verliespunten, dus we waren gewaarschuwd.
We gaan echter vlot van start en na snel combineren staat het in de vierde minuut al 1-0. Dylan (onthoud die naam) scoort beheerst en ik roep voor de lol 10, 10, 10 en bied meteen mijn verontschuldigingen aan aan een speler van De Alblas die geërgerd kijkt.
Maar we zullen vandaag een slechte wedstrijd spelen. Nu kan dat, als je tegenstander je snel onder druk zet en je niet of nauwelijks aan voetballen toekomt, maar dat is vandaag (vind ik) niet het geval. We blijven oude fouten maken: houden bij het verdedigen de speler niet voor ons, maar laten hem wegdraaien, hebben een goede drang naar voren maar zien dan niet dat er links of rechts een niet gedekte medespeler is aan wie je de bal zo kwijt kan en zoeken af en toe drie tegenstanders op om te kijken of je daar doorheen kan slalommen. De schoten op doel misten overtuiging.
De Alblas zal dat een zorg zijn. Efficiënt en effectief vallen ze aan en dat resulteert in een bizar scoreverloop. Zonder dat we echt gevaarlijk worden loopt De Alblas binnen een kwartier uit naar 1-4. Dat duurt gelukkig maar 5 minuten als Dylan (onthoud die naam) de 2-4 op het scorebord zet. Even later is het zelfs 3-4 als Dylan (onthoud die naam) weer het net weet te vinden.
De Alblas gaat echter gewoon door en twee minuten later is het al weer 3-5.
We gaan rusten met 4-5 en dat komt omdat Dylan (onthoud die naam) onderuit gehaald wordt in de 16 en een penalty mag nemen en onhoudbaar binnen schiet.
In de tweede helft lijkt IFC orde op zaken te gaan stellen. Dylan (onthoud die naam), scoort er op los. De 5-5, 6-5 en 7-5 maken dat iedereen denkt dat de wedstrijd gespeeld is. We moeten echter nog een gekke 25 minuten, ingeleid door De Alblas dat de aansluitingstreffer 3 minuten later maakt. 7-6 en dan wordt het toch weer een spannend moment. Nauwelijks 7 minuten later is het 7-7.
Zeven minuten later is het 8-7 door Dylan (onthoud die naam). Toch drie punten? Nee, want een minuut later staat het weer gelijk, 8-8. Nog een minuut of 10 te gaan en ik geef eerlijk toe dat ik denk dat deze wedstrijd geen winnaar verdient. Echter, Dylan (onthoud die naam), scoort vlak voor tijd de 9-8.
En dat is de eindstand.
Om te onthouden: De Alblas heeft een lange speler, die een voorbeeld is voor het voetbal. Wat een correcte, sportieve gast. De trainer was eveneens het voorbeeld hoe je een team moet coachen. Respect. Daar staat tegenover dat onze grensrechter de hele wedstrijd beschimpt wordt, zo erg dat het pas minder werd toen hij dreigde om de scheidsrechter te gaan vragen om de wedstrijd te staken.
Dat het team vervolgens, wellicht door de frustratie van de uitslag, hun schoenen uitgeklopt heeft op de muur van de kleedkamer en zo de terreinmeesters extra werk bezorgd hebben, is dan jammer.