19 nov 2016 IFC JO17-3 laat de winst aan GSC/ODS, maar wat was het spannend
Tekst: Jacques Grossouw
Fotoverslag: Sandra van der Waal (je vindt het hier)
Vandaag gaan we naar GSC/ODS. Dat wil zeggen, de meeste van ons, want iemand dacht dat ze wist waar ze naar toe moest en dat bleek een andere club te zijn. Ik moest er wel om lachen. Maar iedereen was op tijd omgekleed en klaar om te gaan voetballen. Een zonnetje deed ons vermoeden dat het lekker weer was om langs de kant te staan. Dat bleek echter verre van de waarheid. Het was weliswaar boven nul, maar dankzij een vals windje was de gevoelstemperatuur onder nul.
De wedstrijd laat twee teams zien, die willen voetballen en dat op een sportieve manier doen. Met de nodige slordigheden want over en weer wordt er af en toe slordig gespeeld. De nodige kansjes worden gecreëerd en het is op de temperatuur na een leuke wedstrijd.
De eerste echt grote kans is voor IFC. Jammer genoeg wordt die kans niet verzilverd. Ik denk aan de woorden van Johan: Als jij niet scoort, dan scoort de ander. En dat is dit keer het geval. Met een fraaie boog over Dennis heen staat het 1-0.
En ook in diezelfde eerste helft verdedigen we slordig. In plaats van over de zijlijn richting Dennis en ook nog eens met te weinig snelheid geeft GDS/ODC een kans die ze niet missen. En zo staan we 2-0 achter en gaan we rusten in de wetenschap dat we een tandje bij zullen moeten schakelen.
Waar dit team in moet groeien is het ingooien van een bal. Waarom de bal naar een speler die door drie tegenstanders gedekt wordt en waarom dan gemikt op de hartstreek? Zo’n bal onder controle krijgen met drie man om je heen is niet makkelijk. En waarom maakt niemand een beweging om de bal te krijgen terwijl de tegenstander nog staat te kijken waar de ontvanger gebleven is?
De speech in de rust van de trainer is ook deze wedstrijd weer beter dan de speech voorafgaand aan de wedstrijd, want IFC komt sterker uit de kleedkamer. GDS/ODC komt iets meer onder druk te staan en als we halverwege de tweede helft Délano de bal in de diepte geven en hij rent harder dan de verdedigers maakt hij koelbloedig af. 2-1.
De gelijkmaker is ook van Délano. Het is Mika die door de verdediging snijdt als een heet mes door een pakje boter. Zijn schot wordt van richting veranderd door de laatste verdediger en de keeper kan ternauwernood de bal uit zijn doel slaan, voor de aanstormene Délano. En die gelijke stand wordt door het thuispubliek ontvangen als een mokerslag. Ze zijn overtuigd dat IFC deze wedstrijd gaat winnen en dat denkt het meegereisde uitpubliek ook. Maar IFC kan net niet doorpakken. Lat en paal staan in de weg en GDS/ODC lijkt geen antwoord te hebben. Lijkt, want ook zij kennen Johan: als wij niet scoren doen zij het helemaal uit het niets.
De laatste minuut kan nog zorgen voor gerechtigheid. Een terugspeelbal leidt tot een indirecte vrije trap voor IFC. Maar mijn oproep om het gewoon te doen wordt door de wind overstemd. De bal gaat over het doel en het blijft dus 3-2.
Maar een wedstrijd die het aanzien waard was. Volgende keer beter. Naast het ingooien hoop ik dan ook dat spelers niet wachten tot een bal ze bereikt heeft, want dat doet de bal niet, omdat de tegenstander van vandaag wel net die extra kracht had om er dan tussen te komen. Maar verder geen kritiek van mijn pen. We hadden kansen om te winnen en soms zit het nu eenmaal mee en soms nu eenmaal niet!
